Bir Ömür Nasıl Yaşanır? Kitap Yorumu

Kitabın ismi içeriği hakkında yeterli bilgi veriyor aslında. Mesele vermiş olduğu bu ilk fikrin altını hangi verilerle doldurduğu. Eğitimle, müzikle, geziyle, kitapla, tiyatroyla kısacası hayatta değerli ne meşgale var ise onunla dolduruyor, kitap içeriğini.

İlber Ortaylı’nın okuduğum 3. kitabı. Söyleşi olarak yazılmış. Yenal Bilgici soruyor, İlber hoca hayat tecrübelerini, tavsiyelerini ve tavsiye etmediklerini anlatıyor. Okuması kolay, akıcı.

2019 yılında Kronik Yayınevinden yayınlanmış ve 288 sayfa.

Kitapta en etkilendiğim cümleler/bölümler

“Entelektüel üstüne vazife olmayan şeylerle ilgilenendir”

“Bir millet iktisadi krizle düşmez, hukuki ve kültürel yapıdaki derbederlikle düşer”

“İyi düşünmek için yalnız kalmayı bilmek gerekir. Yalnız kalmayı bilmeyen milletler fazla bir şey çıkmaz. Mesela iyi bir düşünür çıkmaz. Maalesef biz Türklerin böyle bir kabiliyeti yok, bu yüzden de bizden iyi düşünür pek çıkmıyor...

 

Türkler yalnız kalamaz. Milletimizde böyle bir huy yok. Beraber ders çalışır, beraber yazı yazar, beraber gezmeye gider… Yalnız olmamanın getirdiği garantiye yani tehlikeden uzak yaşamanın konforuna güvenir. Bu garanti de yaratıcılığı sakatlar, iş çıkarma kabiliyetini azaltır…”

Kitap hakkında denk geldiğim bir yorumda İlber hocanın söylemlerinde üstten bakma, mütevazilikten uzak olduğu eleştirisini okudum. Doğrudur, hoca bilgisini iyi satar ama o egonun altı bence yeterince doludur. Ayaktan başa kadar siyasi çatışmaya bulaşmış ülkemizde İlber hoca’nın orta yolcu duruşu bir çoğumuza çok samimi gelmeyebilir ama bilgisine denk bir isim daha ortaya koyabilir miyiz? Hiç sanmıyorum ! Bu yüzden kitabı okurken o egonun tecrübesine saygı duyarak okumakta yarar vardır. (Bu kitapla ilgili olmasa da yeri gelmişken belirtme ihtiyacı hissettim. İlber Hoca’dan da fazla hayata bakışım ters düşüp bilgisi karşısında saygıyla durduğum bir isim de Prof. Dr. Teoman Duralı’dır. TRT2’deki Felsefe Söyleşileri programını izlemenizi tavsiye ederim.)



Sayfa 18 – Eğitim Üzerine

“… Evet eğitim çok uzun. Daha kötüsü bu uzun eğitim hiçbir işe yaramıyor. Eğitimimizle övünüyoruz ama övündüğümüzle kalıyoruz. “Artık bir ortaokul çocuğu bile Aristo’nun bildiklerini biliyor” diyorlar. Yok canım! O çocuk Aristo’nun bildiğinin çeyreğini bilmediği gibi onun yaptığını da yapamıyor. Bu eğitim tam aksine insanların yaratıcılığını öldürüyor…”

Sayfa 135 – Bir Şehir Nasıl Gezilir?

“Bir şehri ilk defa görüyorsanız bir dakika bile dinlenmeyeceksiniz. Yürüyeceksiniz. Gençseniz ve bir şehirde gönlünüzce gezemiyorsanız orayı gediğinizi söylemezsiniz. Bir şehri ilk defa dolaşıyorsanız çok yoğun program yapacaksınız illa ki yorulacaksınız. O şehir hakkında her fırsatta okuyacaksınız, hatta şehri gezerken bile okuyacaksınız. 20 saat geziyorsanız mesela iki saat da okuyacaksınız. Gezi sırasında okuyacaksınız. Rehber de bulduysanız programınızda olmasa da üşenmeden gidip bakın. Harita bakacaksınız, fotoğraf çekilecek not tutacaksınız. Müzeleri gezeceksiniz ama mutlaka çarşıya pazara da karışacaksınız. Bunları görmeden o çevreyi tanıyamazsınız…”



Şu korona günlerinde gezmek, görmediğin bir şehri tecrübe etmek üzerine tavsiyelerinin bulunduğu bu sayfaları okuma hayli güç oldu J Hocanın gezdiği gördüğü yerlerle ilgili tuttuğu defterler varmış. Gittiği şehirden çektiği fotoğrafları, tuttuğu notları bir defterde toparlar o gezinin tüm ayrıntıları o defterde arşiv olurmuş. Bu fikir çok hoşuma gitti. Günün birinde korona biter hayat normale döner ve yeniden hayata karışırsak bu defter olayını mutlaka yapacağım.

Kitabın ilerleyen bölümlerinde, okunması gereken kitaplar, görülmesi gereken şehir, izlenmesi gereken filmler, dinlenmesi gereken müzikler ve yeterli kişi olmak için yapılması gerekenler üzerine bir çok söylem okuyor olacaksınız.

Zevkle okuyabileceğiniz bir kitap. Tavsiye edilir.